Kathleen Freeman (ur. 17 lutego 1923 w Chicago; zm. 23 sierpnia 2001 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna, teatralna oraz głosowa znana z charakterystycznych ról komediowych.
Aktorka znana szerokiej publiczności przede wszystkim z ról komediowych; m.in. jako matka Rocco Dillona w zwariowanej komedii Naga broń 33 ⅓: Ostateczna zniewaga (1994) z Lesliem Nielsenem w roli głównej czy jako siostra zakonna Mary Stigmata w kultowej komedii muzycznej Blues Brothers (1980). W filmach pojawiała się regularnie już od końca lat 40. W początkach kariery wystąpiła w epizodycznych rolach w tak słynnych filmach jak: Miejsce pod słońcem (1951), Największe widowisko świata (1952), Deszczowa piosenka (1952) czy Słomiany wdowiec (1955). W latach 1961-70 zagrała w 9 komediach z udziałem komika Jerry’ego Lewisa (m.in. Zwariowany profesor (1963)). Wielokrotnie występowała gościnnie w popularnych serialach telewizyjnych oraz udzielała się jako aktorka głosowa. Użyczyła głosu monstrualnie otyłej teściowej Ala Bundy’ego w sitcomie Świat według Bundych (1987-1997).
Aktorka nigdy nie wyszła za mąż i nie miała dzieci. Prawdopodobnie była osobą homoseksualną choć amerykańskie media nigdy tego oficjalnie nie potwierdziły.
Zmarła na raka płuc w szpitalu w Nowym Jorku, 23 sierpnia 2001 roku. Pomimo postępującej choroby pozostawała aktywna zawodowo niemal do ostatnich dni życia. Jej prochy spoczęły na Hollywood Forever Cemetery w Los Angeles.
Disneyowskie role[]
Filmy[]
- Hokus pokus (1993) jako panna Olin
- Herkules (1997) – gruba kobieta (głos)
- Przyjadę do domu na święta (1998) jako Gloria
Seriale[]
- Złotka (1985-92) jako matka przełożona (gościnnie, 1991)
- Kacze opowieści (1987-1990) jako mama Hydranta
- Pan Złota Rączka (1991-99) jako Gwen (gościnnie, 1998)
- Kochanie, zmniejszyłem dzieciaki (1997-2000) jako kucharka w domu kultury (gościnnie, 2000)